تشخیص بیماری لوپوس کار دشواری است زیرا علائم متنوع در طیف گسترده ای وجود دارند و این علائم در هر فرد با دیگری فرق دارد.
نتایج تست خون ممکن است نشان دهنده کم خونی بیمار باشد که معمولاً در لوپوس رخ می‌دهد.
گاهی اوقات، بیماری لوپوس مستقیما بر وی قلب و ریه ها تاثیر می گذارد. بیشتر اوقات، باعث التهاب در بافت های اطراف قلب (پریکارد) و ریه ها (پرده جنب) می شود، که هر دو باعث تنگی نفس و درد های شدید در قفسه سینه می شوند. به ندرت ممکن است مقادیر زیادی مایعات در این بافت ها ایجاد شده و باعث تنگی نفس شدید شود.
لوپوس می تواند باعث افزایش فشار خون شود، مخصوصا اگر کلیه ها را درگیر کرده باشد. قرص های استروئیدی که اغلب برای درمان بیماری لوپوس مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند باعث افزایش فشار خون شوند مخصوصا اگر در دوزهای زیادی مصرف شوند. لوپوس می تواند در ایجاد کلسترول بالا نیز نقش داشته باشد که باید به طور سالانه با انجام آزمایش خون بررسی شده و در صورت نیاز درمان شود. لوپوس ممکن است مغز استخوان را تحت تاثیر قرار دهد و باعث کم خونی و کاهش تعداد پلاکت ها (سلول هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند) و یا گلبول های سفید خون شود.
زنان مبتلا به لوپوس برای باردار شدن مشکلی ندارند. با این حا ، باردار شدن در زمان آرام عمل بینی و بیماری لوپوس بودن شدت لوپوس، اغلب منجر به بارداری های سالم تری می شود. لوپوس احتمال خطر زایمان زودرس را بالا می برد.
در میان تست‌های تشخیصی لوپوس، تصویربرداری قفسه سینه هم وجود دارد.
درگیر شدن ریه‌ها: ابتلا به این بیماری احتمال التهاب در بافت قفسه سینه را افزایش می‌دهد به‌طوری‌که ممکن است باعث دردناک شدن تنفس گردد.
زمانی که این آنتی بادی ها در بدن فرد وجود داشته باشد، خطر لخته شدن خون، سکته و فشار خون ریوی در او بیشتر می شود.
دکتر الیویا در نهایت گفت: “افراد مبتلا باید تحت نظر روماتولوژیست باشند.” پیشگیری از عوارض لوپوس بسیار آسان تر از درمان آن است.
جراحی های لاغری لیپوماتیک
اگر عوامل دیگری باعث افزایش خطر کلی شما شوند، پزشک در مورد تجویز داروهای ضد التهابی احتیاط عمل خواهد کرد، به عنوان مثال: سیگار کشیدن
معرفی بهترین روش
باید بدانید معمولاً این نوع لوپوس در زنان پس از قطع دارو به مرور بهبود پیدا می‌کند. لازم به ذکر است که بسیاری از علائم لوپوس ناشی از دارو به لوپوس اریتماتوز سیستمیک شباهت دارد.
در آزمایش خون وجود یک سری از بیومارکرها مشخص می شود و این بیومارکرها اطلاعاتی درباره بیماری فرد (در صورت ابتلای فرد به بیماری خود ایمنی) به پزشک می دهند.